De Duitse groep Helloween wordt beschouwd als de voorloper van Europower. Deze band is in feite een "hybride" van twee bands uit Hamburg - Ironfirst en Powerfool, die werkten in de stijl van heavy metal.
De eerste compositie van het Halloween-kwartet
Vier mannen kwamen samen om Helloween te vormen: Michael Weikat (gitaar), Markus Grosskopf (bas), Ingo Schwichtenberg (drums) en Kai Hansen (zang). De laatste twee verlieten later de groep.
De naam van de groep is volgens één versie ontleend aan de overeenkomstige feestdag, maar de versie dat de muzikanten simpelweg experimenteerden met het woord hel, dat wil zeggen "hel", is waarschijnlijker.
Na het tekenen van een contract bij Noise Records maakte het kwartet bekendheid door verschillende tracks op te nemen voor de Death Metal-compilatie. Even later kwamen er op zichzelf staande albums uit: Helloween en Walls of Jericho. Het energieke, snelle "metal" tempo werd succesvol gecombineerd met de schoonheid van de melodie, waardoor een oorverdovend effect ontstond.
Veranderingen in de line-up en het grootste succes van Helloween
Al snel werd duidelijk dat Hansen het behoorlijk moeilijk had met zijn werk, omdat hij zang moest combineren met gitaar spelen. Daarom werd de groep aangevuld met een nieuwe solist, die zich uitsluitend bezighield met zang - de 18-jarige Michael Kiske.
Het team heeft echt geprofiteerd van zo'n update. Het album Keeper of the Seven Keys Part I creëerde het effect van een ontploffende bom - Helloween werd een "icoon" van macht. Het album had ook een tweede deel, met daarop de hit I Want Out.
Begin van problemen
Ondanks de successen waren de verhoudingen binnen de groep niet soepel te noemen. Kai Hansen vond het verlies van de vocalistenstatus van de band vernederend en in 1989 verliet de muzikant de band. Maar hij was ook de componist van de groep. Hansen nam een ander project op zich en Roland Grapov nam zijn plaats in.
De problemen hielden daar niet op. De band besloot onder een meer gevestigd label te gaan werken, maar Noise zag het niet zitten. Procedures begonnen, met inbegrip van rechtszaken.
Desalniettemin bereikten de muzikanten een nieuw contract - ze tekenden een overeenkomst met EMI. Meteen daarna namen de heren het album Pink Bubbles Go Ape op.
IJverige "metalisten" voelden zich bedrogen. De teleurstelling van de fans werd vergemakkelijkt door het feit dat de Helloween-groep "zichzelf veranderde" - de nummers van het album waren zacht, episch en zelfs humoristisch.
De ontevredenheid van de "fans" weerhield de muzikanten er niet van om de stijl te verzachten, en toen brachten ze het Chameleon-project uit, nog verder verwijderd van pure heavy metal.
De componenten van het album waren het meest divers, er was een combinatie van stijlen en richtingen, er was niet alleen kracht, wat de groep verheerlijkte!
Ondertussen groeide het intragroepsconflict. In eerste instantie moest de band afscheid nemen van Ingo Schwichtenberg vanwege zijn drugsverslaving. Toen werd ook Michael Kiske ontslagen.
Einde van experimenten
In 1994 tekende de band een contract met het Castle Communications-label en nieuwe muzikanten - Uli Kusch (drums) en Andy Deris (zang). De band besloot geen risico meer te nemen en te stoppen met experimenteren, waardoor een echt hardrockalbum Master of the Rings ontstond.
De reputatie onder de "fans" werd hersteld, maar het succes werd overschaduwd door het tragische nieuws - Schwichtenberg, die niet van zijn drugsverslaving af kon komen, pleegde zelfmoord onder de wielen van een trein.
Ter nagedachtenis aan hem brachten de jongens het album The Time of the Oath uit - een van hun meest opvallende projecten. Daarna kwam het dubbelalbum High Live, twee jaar later gevolgd door Better Than Raw.
The Dark Ride was het laatste album waaraan Grapov en Kush deelnamen. De twee besloten om nog een project te creëren en Sasha Gerstner en Mark Cross namen de vacante stoelen in.
De laatste bleef echter heel kort in de groep en maakte plaats voor drummer Stefan Schwartzman. De nieuwe line-up nam de schijf Rabbit Don't Come Easy op, die in de wereldhitlijsten stond.
Helloween toerde in 1989 door de VS.
Sinds 2005 veranderde de band van label naar SPV, en ontsloeg ook Shvartsman uit zijn line-up, die niet goed overweg kon met complexe drumpartijen en bovendien verschilde van andere leden in zijn muzikale smaak.
Na het verschijnen van een nieuwe drummer Dani Loeble verscheen een nieuw album, Keeper of the Seven Keys - The Legasy, dat behoorlijk succesvol was.
Voor het 25-jarig jubileum bracht de Helloween-groep de Unarmed-compilatie uit, waaraan 12 hits in nieuwe arrangementen, symfonische en akoestische arrangementen werden toegevoegd. En in 2010 liet heavy metal zich weer op volle kracht horen in het album 7 Sinners.
Halloween vandaag
2017 staat in het teken van een grandioze tour waaraan Hansen en Kiske deelnamen. Maandenlang reisde de Helloween-groep de wereld rond en gaf ongewoon heldere shows met een publiek van duizenden toeschouwers.
De groep geeft geen posities op - het is zelfs nu populair. Tegenwoordig heeft het zeven muzikanten, waaronder Kiske en Hansen. In het najaar van 2020 wordt een nieuwe tour verwacht.
De band heeft een eigen officiële website en Instagram-pagina, waar power metal "fans" altijd het laatste nieuws kunnen vinden en de foto's van hun favorieten kunnen bewonderen. Helloween is een eeuwige power metal-ster!
Het Helloween-team anno 2021
Medio juni 2021 presenteerde Helloween de gelijknamige LP. Drie vocalisten van de groep namen deel aan de opname van de collectie. De muzikanten merkten op dat ze met de release van de schijf een nieuw podium openden in de creatieve biografie van de band.
Bedenk dat het team al meer dan 35 jaar de heavy muziekscene "bestormt". Het album was een voortzetting van de reünietour van de band, die de jongens al voor de pandemie van het coronavirus wisten te houden. De plaat is geproduceerd door C. Bauerfeind.
