Ondanks het rijke muzikale erfgoed van zijn familie, bevrijdde Arthur Izhlen (beter bekend als Arthur H) zich snel van het label "Son of Famous Parents".
Arthur Asch wist in vele muzikale richtingen succes te boeken. Zijn repertoire en zijn shows vallen op door hun poëtica, verhalen vertellen en humor.
Jeugd en jeugd van Arthur Izhlen
Arthur Asch is de zoon van muzikanten Jacques Izhlin en Nicole Courtois.
De jongen werd geboren op 27 maart 1966 in Parijs. Omdat hij een erg eenzame tiener was, had hij moeite met het leren van het educatieve materiaal. Hij verliet de middelbare school op 16-jarige leeftijd en vertrok voor drie maanden om te zwemmen op de Antillen.
Daarna stuurden zijn ouders hem naar Boston (Verenigde Staten). Arthur Asch studeerde anderhalf jaar muziek aan de universiteit, maar zonder noemenswaardige interesse.
Terugkerend naar Parijs verzamelde hij verschillende groepen waarmee hij experimenteerde met zijn eerste composities.
Maar na een catastrofale "mislukking" tijdens de eerste deelname aan het Bourges-festival, herzag en veranderde de zanger zijn houding ten opzichte van muziek.
De muzikant haastte zich lange tijd tussen talloze muzikale stromingen, waaronder jazz, blues en tango. Toen creëerde Arthur Asch geleidelijk aan zijn eigen single-musical "Universe".
Samen met de Engelse contrabassist Brad Scott organiseerde hij de show. De show was gepland voor drie avonden in de kleine Vieille Grille met 60 zitplaatsen in Parijs in december 1988. Het succes was zo groot dat de jongens daar een maand optraden.
Het publiek raakte al snel geïnspireerd door deze jonge artiest, die humor, muziek en poëzie combineerde. Twee maanden later was het in Sentier des Halles dat het duo, dat ook drummer Paul Joti vond, 30 verschillende optredens voorbereidde.
Debuutalbum van de artiest en Japan
In februari nam Arthur Asch zijn eerste album op. Dit kwam tot stand in samenwerking met zijn twee partners: Paul Jyoti en Brad Scott. Het trio trad vervolgens op in het Théâtre de la Ville in Parijs.
De optredens volgden elkaar op en al op 18 juli was de jonge zanger aanwezig op het festival Francofoli de La Rochelle (Frankrijk). Arthur H is het debuutalbum dat op 3 september uitkwam. Dankzij toeren en gratis persreclame verkocht de plaat goed. 13 nummers zijn verschillende kleine muzikale verhalen.
Begin 1990, op het hoogtepunt van de Golfoorlog, betrad Arthur Ash dit keer het podium op Pigalle Square. Zijn succes verspreidde zich buiten Frankrijk. Eind februari vloog de zanger naar Japan, waar het publiek hem enthousiast begroette. Een jaar later betreedt Arthur Ash al het podium van Olympia, omringd door 8 muzikanten.
Ter gelegenheid van de radio-uitzending betrad de artiest op 25 april 1991 het Olympia-podium. Met zijn trio en vier koperblazers. De rest van het jaar werd voornamelijk doorgebracht op tournee in Frankrijk, eindigend in Japan.
In april 1992 kwam het tweede album, Bachibouzouk, uit met vaste muzikanten waaronder altijd: Paul Jyoti, Brad Scott en John Handelsman van de brassband.
Even later voegde de Braziliaanse percussionist Edmundo Carneiro zich bij de band, die de zanger vergezelde tijdens optredens in Parijs en tijdens zijn tournee in 1992.
"Magische spiegels" van Arthur Asch
Tussen januari en februari 1993 bezocht Arthur Asch Magic Mirrors, een prachtige tent gebouwd in België in de jaren 1920, waarin de zanger een grappige en zachte muzikale show creëerde. De optredens leken erg op de circussfeer.
Kort daarna ontving hij de prijs "Musical Revelation of the Year". De zanger bleef op tournee over de hele wereld, waaronder Afrika, Quebec en Japan.
In oktober kwam er een album uit, opgenomen tijdens concerten in Magic Mirrors. Bij deze gelegenheid gaf Arthur Asch twee concerten in Olympia. Het trio bleef in 1994 steden toeren met het Magic Mirrors-programma. In maart maakte Ken een film van 26 minuten over zijn broer.
Van 1989 tot 1994 Arthur Asch gaf meer dan 700 concerten en verkocht ongeveer 150 duizend albums. Hij is een artiest die absoluut onmisbaar is in het Franse muzikale repertoire. Zijn muziek, rijk aan verrassingen en magie, blijft een groot aantal luisteraars boeien.
1996: album Trouble-Fête
1995 was een jaar van rust van het podium. Dit kwam mede doordat Arthur Asch vader werd.
Hij keerde in september 1996 weer aan het werk met zijn derde album, Trouble-fête. Dit allegorische werk weerspiegelde de eenheid en poëzie van zijn muziek. Van oktober tot december toerde de artiest opnieuw en van 8 tot 18 januari 1997 presenteerde hij zijn nieuwe show in Parijs.
De uitvoeringen zijn gevuld met magie en magie, laten het publiek nieuwe stijlen zien - een combinatie van jazz, swing, tango, Afrikaanse, oosterse muziek en zelfs zigeunermuziek.
Deze show leidde tot het schrijven van het album Fête Trouble, dat in 1997 uitkwam. Sommige nummers zijn opgenomen in Benin en Togo tijdens een Afrikaanse tournee in februari en maart 1997.
Na Afrika en enkele concerten in Frankrijk in de late winter van 1998, gaf Arthur Asch een reeks concerten in Noord-Amerika. Het grootste podium van die periode was een concert in Luna Park, in Los Angeles.
Die avond, aan het einde van het concert, voor een verbaasd publiek, stelde Arthur Ash zijn vriendin Alexandra Mikhalkova ten huwelijk. En dat gebeurde in het bijzijn van een vrederechter, die speciaal voor deze gelegenheid was uitgenodigd.
2000: album Giet Madame X
In de nazomer van 2000 bracht Arthur Asch zijn vierde album uit, Pour Madame X. Met zijn trio (gitarist Nicholas Repak, contrabassist Brad Scott en drummer Laurent Robin) nam de zanger zijn album op in een middeleeuws kasteel, weg van de klassieke commerciële studio's van waaruit hij vertrok.
Nieuwe nummers bleken, zoals altijd, gevuld te zijn met bepaalde muzikale en tekstuele betekenissen. 11 nummers, waaronder de 8 minuten durende rapcompositie Haka dada, passen ondanks de verschillen in genre qua betekenis bij elkaar. Over het algemeen bleek het album sentimenteler te zijn dan het vorige.
Grote rondreis door Europa
De nieuwe tour begon in november. Maar een paar dagen eerder had Arthur Asch soundtracks onthuld voor een stomme film van Tod Browning, een filmmaker uit de jaren dertig. De release vond niet zomaar overal plaats, maar in het Musée d'Orsay in Parijs.
De muzikant trad nog een paar keer op in Parijs, zong vervolgens een duet met de Italiaanse muzikant Gianmaria Testa in Italië en even later behaagde hij zijn fans uit Laos en Thailand.
In 2001 verlengde de tour tot halverwege de zomer toen Arthur Asch in juli Quebec bezocht (Festival d'été de Québec, Francofolies de Montréal) en Usest in augustus met zijn vader voor de show "Père / fils" ("Vader / zoon" ).
Arthur Asch vervolgde stilletjes zijn muzikale pad, zingend en spelend met enkele vrienden zoals Brigitte Fontaine (voor de show van 14 maart 2002 in de Grand Rex in Parijs) of accordeonist Marc Perrone.
In juni 2002 bracht hij een nieuwe cd Piano solo uit.
Bij deze gelegenheid heeft hij zijn repertoire opnieuw herzien en opnieuw opgenomen, waarbij hij meestal de piano als begeleidend instrument gebruikte.
Ook nam hij twee prachtige nieuwe nummers Nue au soleil en The Man I love op. Beide composities zijn gemaakt door vrouwen. Arthur Asch gaf op 26 juni een uitzonderlijk chique concert in de Bataclan in Parijs.
2003: Négresse Blanche-album
Begin oktober begon Arthur Asch weer met het schrijven van liedjes. Zijn assistenten Nicholas Repack en Brad Scott gingen weer met hem aan het werk.
De nieuwe opname van de zanger is gemaakt in Montmartre. Het mixen vond plaats in New York. Zo werd op 13 mei 2003 een album uitgebracht - dit zijn 16 nummers waarin beroemde vrouwen vaak werden genoemd. Het algemene ritme van het album is erg traag, tussen electro en popmuziek in.
Artur Asch hervatte zijn optredens in juni met een reeks concerten begeleid door slechts drie muzikanten. Van 2 tot 13 juli trad hij op in de Bouffay du Nord in Parijs en later op verschillende festivals zoals de Vieilles Charrues. Op 1 augustus trad hij op in Montreal op het festival Francofoli de Montreal.
Van 4 tot 14 november 2004 stond een rondreis door China op het programma. De zanger werd vooral verwacht in Peking en Shanghai, maar de autoriteiten weigerden een vergunning af te geven. De rondreis is geannuleerd. 2004 was dan ook het "Canadese" jaar voor de zanger, die daar een aantal concerten gaf.
2005: Adieu Tristesse-album
Terwijl hij in Canada was, maakte hij van de gelegenheid gebruik om zijn vijfde studioalbum, Adieu Tristesse, op te nemen, dat in september 2005 uitkwam. 13 nummers van dit album, die zijn repertoire het best beschrijven, waren een groot succes.
Het opus bevatte drie duetten. Song Est-ce que tu aimes? de zanger zou oorspronkelijk optreden met de jonge zangeres Camille, maar om de een of andere reden weigerde het meisje. In haar plaats nam Arthur Asch -M-. Dankzij de videoclip bij het nummer ontving de zanger in 2005 de Victoire de la Musique-prijs in de categorie "Clip van het jaar".
Arthur Ash zong het tweede duet Chanson de Satie met de Canadese zanger Feist. Jacques vergezelde zijn zoon op Le Destin du Voyageur.
Van september tot december 2005 toerde Arthur Asch door heel Frankrijk, vooral in Parijs. Hij nam ook deel aan Printemps de Bourges, Paléo Festival de Nyon in Zwitserland en Francofoli de La Rochelle voordat hij Canada, Polen en Libanon bezocht.
Arthur Asch gaf een concert op zijn verjaardag
Op 27 maart 2006 vierde hij zijn 40e verjaardag door op te treden in Olympia met zijn vader, Engelse vriend Brad Scott en halfzus Maya Barsoni.
Sinds mei is de zanger begonnen aan een nieuwe tournee in Frankrijk, met verschillende concerten in het buitenland, waaronder Libanon en Canada.
Ter gelegenheid van het Muziekfestival van 2006 trad hij op in de Cour d'Honneur in het Palais des Reigns in Parijs voordat hij terugkeerde naar de festivals Furia Sound en Francofolies de La Rochelle. De tour eindigde in New York, tot grote vreugde van de zanger, die dol was op de stad.
Op 13 november 2006 bracht het Polydor-label het Showtime-album uit. Dit is een live-album en dvd met een samenvatting van alle maanden die de artiest en zijn band op het podium hebben doorgebracht om Adieu Tristesse aan het grote publiek te presenteren. Tussen de afleveringen die zijn opgenomen in Olympia in Parijs en Spectrum in Montreal (ter gelegenheid van Francofoli 2006) zijn veel duetten te horen: Est-ce que tu aimes? met -M-, Le Destin du Voyageur met zijn vader Jacques, Une Sorcière bleue met Maya Barsoni, Sous le Soleil de Miami met Pauline Croze en On Rit Encore met Lhasa.
2008: album L'Homme du Monde
In juni 2008 kwam het zevende album L uit.'Homme du monde geproduceerd door Jean Massicott.
Dit laatste opus, met een lichte dosis rock en jazz, had de piano niet om plaats te maken voor de gitaar.
De muziek van Arthur Asch - meestal melancholisch en bijna droevig - was op dit album dansbaarder, pakkender en groovy. Deze wending lijkt mede te danken te zijn aan de geboorte van zijn zoon in 2007 en de eindelijk gevonden harmonie in zijn relatie met zijn vader.
Het album werd uitgebracht vergezeld van een film die de boodschap van het werk meer specifiek illustreerde. De film werd geregisseerd door de Amerikaanse regisseur Joseph Cahill.
Voordat ze in oktober op tournee ging, trad de zanger in juli opnieuw op op het Francofoli de La Rochelle-festival.
2010: album Mystieke Rumba
2009 begon goed toen Arthur Ash in februari de Victory of the Pop/Rock-prijs won voor L'Homme du monde. Voor de opname van de volgende schijf vertrok hij om zich af te zonderen in de studio's van Fabrique, op het platteland van Saint-Remy-de-Provence.
Hij ging aan de piano zitten en begon met het opnemen van 20 minimalistische liedjes.
Dit solowerk leidde tot de opname van Mystic Rumba, een dubbelalbum dat in maart 2010 verscheen.
De verbeterde stijl maakte het mogelijk om verschillende aspecten van de fluweelzachte stem van de zanger en vooral zijn teksten met hun vreemde poëtica te herontdekken. De Mystic Rumba-tour ging in februari van start.
In een van de Franse theaters las Arthur Ash de poëzie van enkele zwarte dichters. Deze ervaring bracht hem op een ongewone reis. Samen met zijn vriend en muzikant Nicholas Repak presenteerde hij een performance gewijd aan Afro-Caribische literaire werken. De theatervoorstelling van L'Or Noir is gemaakt in juli 2011. Vervolgens werd deze show verschillende keren gehouden.
In 2011 werkte Arthur Asch aan een nieuw album.
2011: album Baba Liefde
Op 17 oktober 2011 bracht Arthur Asch het album Baba Love uit. Voor dit opus richtte hij zijn eigen uitgeverij op. Hij scheidde zich ook af van de muzikanten waarmee hij had gewerkt en stelde een nieuw team samen: Joseph Chedid en Alexander Angelov van de bands Aufgan en Cassius.
Op 27 oktober keerde de zanger terug naar het podium om een concert te geven in cultureel centrum Cent Quatre in Parijs. In november begon Arthur Asch aan een nieuwe tournee door Frankrijk, die ook plaatsvond in New York, vervolgens in Montreal en Quebec.
L'Or Noir, een show gewijd aan Caribische schrijvers gemaakt met zijn vriend Nicolas Repack, was het onderwerp van een nieuwe muzikale release in maart 2012. Zo opende het album de Poétika Musika-collectie, gewijd aan de teksten van verschillende dichters.
Van 15 januari tot 3 februari presenteerden beide artiesten de musicalshow L'Or Noir in het Rond-Point theater in Parijs, en daarna in vele andere Franse steden.
Het tweede deel van deze serie verscheen in maart 2014 onder de titel L'Or d'Eros. Deze keer waren Arthur Asch en Nicholas Repak geïnteresseerd in erotische poëzie uit de XNUMXe eeuw, met de woorden van Georges Bataille, James Joyce, André Breton en Paul Eluard.
Deze twee muzikale creaties L'Or Noir en L'Or d'Eros werden aan het publiek voorgesteld tijdens verschillende concerten, onder meer in het cultureel centrum Cent Quatre in Parijs.
2014: album Soleil Dedans
Voor de opname van het nieuwe album Soleil Dansans verbreedde de muzikant zijn horizon en liet hij zich inspireren door de frisse lucht in Quebec en het Amerikaanse westen.
Het album werd in november bekroond met de Académie Charles-Cros Award in de categorie Best Song.
2018: Amour Chien Fou-album
Het eclectische dubbelalbum bestond uit 18 nummers, waarvan sommige 8 tot 10 minuten lang, absoluut anders dan enig ander werk van de muzikant. Er zijn romantische en sfeervolle ballads, maar ook meer ritmische dansmuziek.
Critici loven dit album, dus het wachten duurde niet lang. Optredens begonnen op 31 maart 2018. Op 4 april trad Arthur Asch op in het Trianon in Parijs.
Op 6 april verloor de zanger zijn vader, Jacques, die op 77-jarige leeftijd stierf. Een paar dagen later, op het festival Printemps de Bourges, bracht de zoon met zijn optreden een eerbetoon aan zijn vader.
