Aanvankelijk was duidelijk dat Balavoine zijn leven niet zou beëindigen terwijl hij op pantoffels voor de tv zat, omringd door kleinkinderen. Hij was een uitzonderlijk type persoon die een hekel had aan middelmatigheid en werk van slechte kwaliteit.
Net als Coluche (de beroemde Franse komiek), wiens dood ook voortijdig was, kon Daniel niet tevreden zijn met zijn levenswerk vóór het ongeluk. Hij ruilde zijn roem in voor het dienen van mensen en stierf in de vergetelheid.
De jeugd en jeugd van Daniel Balavoine
Daniel Balavoine werd geboren op 5 februari 1952 in Alencon, in Normandië (noordelijke regio van Frankrijk). De jongeman bracht zijn jeugd door tussen Bordeaux, Biarritz en Dax. Toen hij 16 was, begon de studentenopstand van mei 1968.
De jongeman nam er actief aan deel, omdat hij in de stad Po was, waar zijn familie woonde. Hij schreef zelfs met zijn kameraden een klein witboek over onderwijsvernieuwing. Met deze algemene moed en met groot enthousiasme was hij van plan plaatsvervanger te worden. Maar zijn ambities werden al snel in twijfel getrokken, want hij raakte gedesillusioneerd toen de beweging stopte.
Het jaar daarop begon hij met muziek. De man zong in verschillende bands zoals Memphis, Shade's en Réveil. Met laatstgenoemde ging hij in 1970 naar Parijs. Het resultaat was onbevredigend en de groep ontbonden.
Toen vond Daniel Balavoine een plek voor zichzelf in de groep Présence. Ze genoot nooit van populariteit. Maar met de groep kreeg Daniel de kans om veel galaconcerten in de provincie te geven. Het Présence-team nam twee composities op voor Vogue, maar de schijf bleef volledig onopgemerkt. De groep viel uiteen.
Het begin van de solocarrière van Daniel Balavoine
In 1972 begon Balavoine een solocarrière en nam verschillende nummers op die geen succes waren. Het volgende jaar, nadat hij een koorzanger was geworden, verscheen hij met zijn broer Guy bij een auditie voor een musical.
Hij werd vervolgens ingehuurd om te zingen in een uitvoering van La Révolution Française ("De Franse Revolutie") in het Palais des Sports in Parijs. Ondanks dat het werd "gepromoot" door verschillende artiesten, vond de show, waarvan de liedjes waren gecomponeerd door Claude-Michel Schoenberg, niet het verwachte succes.
De rol van Patrick Juve in de ontwikkeling van Daniel Balavoine
Daniel zette zijn carrière voort en werd in 1974 de koorzanger van Patrick Juve. Daar voerde hij de moeilijkste partijen uit, omdat zijn stem de hoogste noten kon bereiken.
De zanger was destijds erg populair en was bezig met de voorbereidingen voor het album Chrysalide. Hij gaf zijn leerling Daniel Balavoine de kans om zijn carrière te ontwikkelen. Patrick Juve stond Balavoine toe om zijn nummer Couleur D'Automne op zijn cd op te nemen.
Toen Leo Misir (de artistiek leider van platenmaatschappij Barclay) Balavoine op deze plaat hoorde zingen, besloot hij hem in dienst te nemen en vroeg hem een contract te tekenen. Daarom stelde hij voor dat de zanger een conceptalbum zou uitbrengen.
In 1975 verscheen het opus De Vous à Elle en Passant Par Moi. Het hoofdthema was het lot van vrouwen. Het thema was niet nieuw, maar onder andere het meest universeel. Het succes was gemengd, maar Leo Missier bleef enthousiast en bleef zijn beschermeling steunen.
Na een reis naar Oost-Europa bracht Daniel Balavoine in 1977 zijn tweede opus Les Aventures de Simonet Gunther… Stein uit. Onder de indruk van de Berlijnse Muur en de gevolgen van het bestaan ervan, maakte de zangeres er het hoofdthema van de plaat, waarop de veelbelovende compositie Lady Marlène stond. Maar alles bleef zo in een kleine kring van luisteraars.
De opkomst van de carrière van Daniel Balavoine
De echte carrière van de artiest begon toen Michel Berger hem de rol aanbood van de jonge oplichter Johnny Rockfort voor de studio-opname van de rockopera Starmania. Het personage paste goed bij hem, omdat Daniel zelf niet ver verwijderd was van de opstandige gewoonten van vroeger. De rockopera Starmania werd een jaar na de release op het podium van het Palais des Congrès in Parijs gespeeld.
Balavoine bevond zich naast een groep Franstalige artiesten van zijn generatie. Zoals France Gall, Diane Dufresne en Fabien Thibault. Het succes van de productie was fenomenaal. Voor Balavoine was dit het eerste serieuze succes.
Ondertussen kwam hij naar de opnamestudio en schreef een nummer. Het werd de eerste hit uit zijn carrière, Le Chanteur. Je m'presente, je m'appelle Henri - de eerste regel van dit lied werd door bijna heel Frankrijk gezongen. In hetzelfde album was er nog een zeer populaire compositie Lucie. Ze bevestigde alleen maar de enorme populariteit van de muzikant.
Hij volgde met het album Face Amour, Face Amère. De muzikanten die hij ontmoette tijdens het werken met Patrick Juve droegen ook bij aan het werk.
Balavoine en François Mitterrand
Dankzij zijn eerste vier albums klom hij op het podium van Olympia. De uitvoeringen duurden drie dagen - van 31 januari tot 2 februari 1980. Hij toonde uitzonderlijke energie op het podium. Zo bedankte de zanger het publiek, dat al enkele jaren trouw naar zijn composities luistert.
Het volgende evenement maakte van Balavoine een bijzonder figuur op het gebied van muziek. Op 20 maart van hetzelfde jaar nam hij samen met Francois Mitterrand deel aan een van de edities van de tweede Franse tv-zender. Socialistische kandidaat en toekomstige president van de republiek.
Enkele uitspraken in het debat veroorzaakten een vlaag van woede bij de zanger. Balavoine riep: "Teleurstelling van de jeugd, ze geloven niet meer in de Franse politiek!"
Plots werd de kunstenaar de officiële vertegenwoordiger van dezelfde jeugd. Balavoine sprak zijn mening uit over de schijnbare onverschilligheid van politieke leiders tegenover de nieuwe generatie.
En vreemd genoeg maakte zijn antipolitieke "kreet van de ziel" van Balavoine een populaire jeugdzanger met een tribune van toegewijde "fans". Un Autre Monde is de titel van zijn vijfde album dat in de jaren tachtig uitkwam. Hij veroverde de hitlijsten met zijn compositie met de schreeuwende titel Mon Fils Ma Bataille. In de compositie kondigde hij woedend aan dat hij "geen held" was.
Uitverkooptijd bij de concerten van Daniel Balavoine
Daniel Balavoine trad opnieuw op op het podium van de Olympia in Parijs in maart 1981. Daarna bleef hij door de provincies toeren. Het concert werd opgenomen en uitgebracht in september. In 1982 ontving hij de Diamantprijs (Le Prix Diamant de la Chanson Française) voor het album Vendeurs de Larmes, opgenomen in Ibiza, op de Balearen.
In juni ‘barstte’ hij zowaar het podium van het Sportpaleis op. Het was in die tijd een van de grootste zalen van Parijs. Zijn show werd gehouden onder de vlag van rock. De populaire zanger Daniel Balavoine geloofde dat er slechts een fictieve barrière was tussen zijn twee genres.
Daniel Balavoine: rally Parijs-Dakar
Als liefhebber van auto's, snelheid en extreme sporten besloot de zanger deel te nemen aan de 83e editie van de rally Parijs-Dakar. Zo nam hij begin januari de rol van bijrijder Thierry Deschamps op zich in een Japanse auto. Helaas eindigden de races vrij snel na mechanische problemen.
Hij maakte van deze gelegenheid gebruik en ging West-Afrika verkennen. Balavoine keerde onder grote indruk terug. Achter hem stond de bagage met het materiaal voor het nieuwe album. Het humanistische en gevoelige album Loin Des Yeux de L'Occident werd helaas geen succes.
Tijdens de uitzending van Sept Sur Sept op de eerste Franse zender begon de zanger opnieuw zijn mening te uiten tegen enkele veteranen. Hij gaf toen natuurlijk toe dat zijn woorden verkeerd waren geïnterpreteerd. Niettemin ondervond Balavoine de negatieve gevolgen van zijn capriolen. Vooral toen er verschillende demonstraties plaatsvonden bij de ingang van zijn concerten.
Dit weerhield hem er niet van om van 21 tot 30 september 1984 terug te keren naar het podium van het Palais des Sports in Parijs. Dit concert vormde de kern van zijn dubbelalbum.
Het jaar daarop begon Balavoine aan de tweede rally Parijs-Dakar en eindigde deze keer bijna als winnaar.
In juli trad hij op tijdens een Band Aid-concert in Wembley, Engeland om geld in te zamelen voor de bestrijding van de hongersnood in Ethiopië. Een soortgelijk evenement vond plaats in La Courneuve in Frankrijk op 16 oktober 1985, waar veel Franse artiesten, waaronder Daniel Balavoine, een goed doel kwamen steunen.
De passie van Daniel Balavoine voor het goede doel
Vervolgens richtte hij, zich bewust van de humanitaire problemen, samen met Michel Berger de vereniging "School of Action" op om de honger in Afrika te bestrijden. Politieke opvattingen "duwden" hem om deel te nemen aan de actie. 30 jaar geleden was hij een actieve protestant, maar kalmeerde toen en begon constructievere methoden te gebruiken om problemen op te lossen, als ze overeenkwamen met zijn humanistische ideeën.
In 1985 bracht de zanger een nieuw album uit, Sauver L'amour. Voor de hit L'Aziza ontving hij de SOS Racisme-prijs uit handen van Harlem Desir, voorzitter van de vereniging.
Balavoine was lange tijd van plan Operatie Waterpompen voor Afrika te organiseren, waarbij hij profiteerde van de bekendheid en de media-aandacht van de Parijs-Dakar-rally. In januari 1986 ging hij naar Afrika en zag toe op de levering van diezelfde pompen, bestemd voor de lokale bevolking.
Overlijden van kunstenaar Daniel Balavoine
Op 14 januari stak tijdens een helikoptervlucht samen met koersdirecteur Thierry Sabina een zandstorm op en het ongeluk gebeurde heel snel. De helikopter stortte neer op een duin in Mali met vijf passagiers, onder wie Daniel Balavoine.
Sinds zijn verdwijning is de vereniging vernoemd naar de zanger en zet haar werk voort, dat hij bijna alleen begon. Balavoine stierf toen hij veel projecten had, zowel in muziek als in humanitair werk.
Zijn sterke persoonlijkheid zorgde bij sommige mensen voor ergernis, maar voor zijn publiek was de hoge stem van de zanger onontbeerlijk.
In 2006, 20 jaar na zijn dood, bracht Barclay enkele van Daniel Balavoine's Balavoine Sans Frontières uit. Singer-songwriter L'Aziza wordt unaniem geprezen om zijn humanitaire inspanningen, terwijl zijn creatieve carrière een beetje vergeten lijkt.
